Het is 11 uur ’s avonds als de telefoon gaat. Voor mij een slaaptijdstip, dus ik schrik wakker. Wat is er aan de hand?! Bezorgd spring ik ’t bed uit en sprint naar de kamer waar het ding ligt te ratelen. “Sorry dat ik zo laat bel…” hoor ik meteen. Het is de organisator van een event voor mensen die zzp’er willen worden. Een paar maanden geleden liep ik haar toevallig tegen het lijf. We hadden een leuk gesprek en bij het afscheid zei ze “Jou onthou ik!” Beleefdheid. Ik dacht er verder niet over na en we hielden contact via LinkedIn.
Nu heb ik haar licht paniekerige stem in m’n oor
Een spreker heeft op het allerlaatste moment afgezegd. Zou ik hem willen vervangen? “Je overvalt me er wel mee…” zeg ik ten overvloede – want dat snapt ze natuurlijk zelf ook wel.
We spreken af dat ik haar morgenochtend vroeg terugbel. Na een onrustige nacht besluit ik het te doen. Het is al over 2 dagen, maar het is maar een kwartier. Dat moet toch lukken?
Zoiets als dit zou ik anders nooit durven, dus laat ik deze opgelegde kans gewoon aanpakken. Eén keer moet de eerste keer zijn. Of zoiets.
Wat is mijn allerbeste advies voor een wannabe zzp’er??
Met klamme handen zit ik voor m’n computer. Okay, okay. Rustig. Ik weet toch waar dat event over gáát?!
Het is een dag voor mensen die de stap naar het zelfstandig ondernemerschap willen zetten en heel serieus nadenken over het opzeggen van hun baan in loondienst.
Professionals die deze stap al meer dan één jaar geleden gezet hebben geven tijdens het event advies, tips en workshops.
Dat laatste blijft me bespaard, maar wat is hét advies dat ik iemand zou geven die er verlangend naar uitkijkt om het ‘loonslaaf zijn’ vaarwel te zeggen? Realistisch. Geen lofzang en grootspraak.
Geloof dat geleuter over passie niet
Ja. Daar begin ik mee. Passie is prima bedrijfsmotor brandstof, maar het is niet de motor. Het is geen businessmodel. Passie en idealen moet je héél concreet vertalen.
Je wilt niet weten hoeveel mensen het over de vrijheid en bevlogenheid van het zelfstandig ondernemerschap hebben. Ha, je had mij moeten horen in het begin!
De realiteit is dat je het grootste deel van je tijd bezig bent met dingen die gewoon moeten gebeuren. Dat is dus wat anders dan ‘leuk’, voor alle duidelijkheid.
Wat dacht je van… klanten krijgen?! Ik zie de weerstand al op jullie gezichten verschijnen.
Ga maar eens praten met een paar KvK medewerkers
Die waren een partij chagrijnig toen ik me kwam inschrijven! Tja. Ze waren moe, doodmoe van al die stuiterende starters die tot op dat moment niks aan en met hun netwerk hadden gedaan.
Die denken dat ze het werk wat ze voor hun werkgever deden of als hobby ernaast hadden, nu ‘gewoon’ als zelfstandige kunnen doen en er nog voor betaald krijgen ook.
Ze vragen alleen maar met zo’n matte stem of je al weet hoe je je marketing gaat aanpakken, omdat ze bang zijn wéér het antwoord te krijgen dat ze al -tig keer gehoord hebben.
Velen hebben geen idee wat er op ze afkomt. Wat dat aangaat zullen de KvK’ers opgelucht zijn dat inschrijvingen tegenwoordig digitaal kan.
Het is hard daarbuiten, keihard
Als je loonslaaf af bent, realiseer je je pas écht wat voor een veilige cocon dat eigenlijk was. Roepen dat je weet hoe het anders kan gaat een stuk makkelijker vanachter de rug van je baas.
Die is eindverantwoordelijk en moet de échte klappen opvangen. Nu staat er niets meer tussen jou en die keiharde buitenwereld.
Dan is het zeker wel handig dat ik een marketing en communicatie achtergrond heb en best goed kan schrijven?
Nou, daardoor kon ik m’n website in ieder geval snel vullen. Verder zat ik in het begin net als menig ander in m’n eigen ’tunnel’.
Ieder detail wordt uitvergroot
Je weegt elk woord. Maakt je té druk om webdesign. Typografie. Witruimte. Wel of niet een plaatje? Is de rechterkolom te vol? Nou ja, je snapt ‘m.
En je klikt met trots op ‘publiceren’ als je voor jouw gevoel weer (ja, alweer, het is toch wat hè) een pareltje van een blog hebt geschreven.
Weet je wie zich nog meer zo verdiepen in dat soort dingen? Vakgenoten. Díe komen wel op je website af, ja…
Potentiële klanten, inclusief die ‘ideale klant’, zal het een ehh… worst wezen. Die zijn met hun ding bezig en kúnnen die moeite niet eens zien, laat staan waarderen en reageren.
What’s in it for me?
Een bekende uitspraak. Maar hoe vaak gebruik je ‘m vanaf de klantkant? Hoe krijg je voor elkaar dat de ander ook wil wat jij wilt?
Mensen gaan niet doen wat jij wilt omdat jij het zo graag wilt en belangrijk vindt. Zoals Dave Trott het treffend zegt in zijn boek ‘Predatory Thinking’:
“We can’t think of any reason you should buy this, but please buy it anyway.” Jouw WIIFM (what’s in it for me) is glashelder, dat wel. Alleen die voor de potentiële klant is nog een tikkeltje onscherp, zogezegd.
Trott vervolgt messcherp:
You have to think of an idea.
Simply because you’re a professional.
And that’s how professionals think.
Everything is an advertising problem.
Everything is an opportunity to be creative.
Everything is a chance to get people to think what you want them to think.
If you sit and wait until a teacher gives you a brief, then you’re not a professional.
You’re a student.
Nothing wrong with that, as long as you’re happy to stay a student.
But, whenever you’re ready to be a professional, you have to give up being a student.
You have to give up being spoon-fed.
Het gaat niet alleen om wat werkt voor jou
Het gaat vooral om wat werkt voor jouw potentiële klanten en hún klanten. Blijf niet te lang op je eigen vak kant staan (beste stuurlui enzo). Loop steeds weer over naar de klantkant.
Waar je nogal eens geen warm onthaal krijgt. Groeien doet pijn. Net als moeilijke keuzes maken. Falen is leerzamer dan succes. Dat spul allemaal. Het klopt. Ik weet er onderhand alles van…
Maar dan kom je wél ‘ergens’. Als je de vastberaden kracht hebt om vol te houden. Als je ervoor open staat dat het er over een half jaar heel anders uit kan zien dan hoe je het je nu voorstelt.
Blijf nieuwsgierig
En maak dit je lievelingsvraag: Waarom?
Hoe het gegaan is op de dag van het event? Geen idee hoe ik het ervan af gebracht zou hebben. Ik ben namelijk nooit gebeld. Dit was een gedachte experiment in het kader van de ondernemers #kommaarop. Welk advies Agnes en Tessa en andere deelnemers zouden geven kun je op/via de #kommaarop site zien!
O Sonja, wat doe je nou? Heb ik mezelf nét voorgenomen om voor mijn passie te gaan, lees ik dit! 😉
Haha! *mompelt iets over alles met mate en nuchter blijven wanneer (brood)nodig* 😉
En hoe werkt dat eigenlijk, die kommaarop-uitdaging?
Iedere eerste vrijdag van de maand is er een ondernemers #kommaarop uitdaging. Iedereen mag een vraag aandragen of voorstel indienen. Deze kwam toevallig van mij.
Agnes en Tessa plaatsen de maandag van die week een uitdaging blog op hun #kommaarop site en die promoten we met de betreffende #. Iedereen kan meedoen. Schrijf je blog op je eigen site, publiceer vrijdagmiddag, verwijs naar #kommaarop en link ernaar.
Op de #kommaarop site staan in een nieuwe Tumblr blog de bijdrages van Agnes en Tessa en onderaan die blog verwijzen ze met tekst en links naar alle andere deelnemers.
In de dagen/weken daarop Twitteren, LinkedIn’en en Google+-en we er lustig op los. 😉 Hopelijk hebben anderen wat aan onze blogs en daarnaast promoten we elkaars blog en die van onszelf op een leuke manier. Win/win. 🙂
Leuk! Volgende keer doe ik mee.
Jeej! Daar kijk ik nu al naar uit. 🙂
Mooi blog. Het gaat inderdaad niet alleen om wat jij wilt. Al begint het daar volgens mij wel mee. Anders zou je het niet kunnen volhouden als ondernemer. Het is de combinatie tussen waar je zelf warm voor loopt en klanten vinden die daar graag voor willen betalen doordat jij echt iets toevoegt. Dat betekent dat je aan glasheldere marketing moet doen. En je niet altijd moet druk maken over witregels en vakdiploma’s 🙂
Toen ik startte sprak ik op een netwerkavond een ondernemer die drukker was met het uitzoeken van de juiste auto i.p.v. het bedenken hoe hij aan klanten zou komen. Tja…
Met passie alleen heb je een hobby. Zonder klanten heb je geen bedrijf. Met passie én klanten heb je de gouden combinatie te pakken.
Precies wat je zegt, Nicole: “Met passie alleen heb je een hobby. Zonder klanten heb je geen bedrijf.” En ja, GLASHELDERE marketing. Inderdaad…
Zulke ‘ondernemers’ kom ik ook tegen. Druk met het logo, de leasebak, dat ze over 5 jaar de toko voor -tig gaan verkopen… Als ik ze dan een jaar later ofzo weer tegenkom… #kuchkuch 😉
En toch vind ik het moeilijk. Er zijn al zoveel ondernemers die allemaal ongeveer hetzelfde doen. Misschien ben ik een pessimist, maar niks is meer echt uniek. Ik heb het gevoel dat dat zogenaamde ‘gat in de markt’ iets van 20 jaar geleden was. Of dat je, zodra je dat gat meent te zien, geen klanten krijgt omdat die nog niet zo ver zijn dat ze snappen dat zij jou nodig hebben. Dan zit je daar ook maar mooi met je passie :-).
Zulke gaten zijn er inderdaad nauwelijks, Eef, dat denk ik ook. Het gaat er vooral om hóe je het vertelt en doet. En dan nog is het heel moeilijk om in contact te komen met (welwillende!) potentiële klanten, gezien het enorme aanbod.
Al heb je als zzp’er aan 5 tot 10 terugkerende klanten al snel genoeg, je moet ze wel eerst zien te bereiken. Daarvoor is actief zijn op Social Media wat mij betreft onmisbaar. Mits jouw ‘ideale klant’ zich daar ophoudt. In mijn geval is dat gelukkig zo.
Verder heb je natuurlijk SEO. Google’n doet iedereen. Maar ook daar geldt: zie er maar eens tussen te komen. Dat lukt overigens ‘makkelijker’ met niche termen, combinaties van 3 woorden of meer.
Het blijft echter een gevecht. Dat was ondernemen altijd al, maar in de huidige (crisis) marktomstandigheden nog vele malen meer. En dan kun je je passie goed gebruiken: om vol te houden. Zonder in die eigen vaktunnel te verdwijnen. 😉
Inderdaad, met alleen passie kom je er niet. Weten wat je klant wil, marketing en al die andere dingen die erbij horen zijn ontzettend belangrijk. Even een rondje op internet levert een schat aan adviezen, tips en coachingsprogramma’s op. En daar volgde misschien wel mijn allerbelangrijkste les uit: kies uit al die adviezen en methoden datgene wat echt bij jou en jouw klant past. Anders gaat het niet werken.
Zo is het, Judith. One-size-fits-all bestaat niet. Niemand heeft hét recept, al willen nogal wat (business)coaches je dat laten geloven. In verband met hún WIIFM, waarschijnlijk. 😉
‘Geloof dat geleuter over passie niet’ Raak advies van @sonjavanvuren http://t.co/PyVcsHllaH #kommaarop
Wat is hét advies voor een wannabe zzp’er? http://t.co/70Leth80iZ van @sonjavanvuren
RT @sonjavanvuren: Wat is hét advies voor een wannabe zzp’er? http://t.co/88TkJfWeXT [nieuwe #kommaarop blog]
Zo herkenbaar RT @sonjavanvuren: Wat is hét advies voor een wannabe zzp’er? http://t.co/wAAgGvoocw [nieuwe #kommaarop blog]
Groeien doet pijn maar je komt wel ergens – http://t.co/jr5FQglsNa van @sonjavanvuren #kommaarop
Zondag leestip “@sonjavanvuren: Geloof dat geleuter over passie niet. Ja. Daar begin ik mee. http://t.co/q1iEvtEWud [blog] #zzp #kommaarop”
Ik denk dat je passie nodig hebt om het vol te houden. Om te weten waar je het voor doet. Om dat wat minder leuk is accepteren of compenseren ofzo. In die zin inderdaad een belangrijke brandstof, maar zeker niet de motor zelf. Het is een (belangrijke) radar in het geheel.
Je verwoordt het weer kernachtig, Charlotte. Het is inderdaad prima brandstof, maar echt wat anders dan de motor zelf. En ja, een goeie ‘radar’ is het zeker! Daarom is het zo belangrijk ermee in contact te blijven. Niet uit het oog te verliezen waarvoor je het doet, waar het ooit om begonnen is. Dan is het is een blijvende en stabiele richtinggever.
“Geloof dat geleuter over passie niet.” http://t.co/tlRaFfHK1z Wel of niet ZZP-er worden.
Wat is hét advies voor een wannabe #zzp’er? http://t.co/UhPoDjGRNa Blog van @sonjavanvuren bedrijfsfilosoof in marketing en communicatie
Goed advies voor wannabee zzp-ers: vooral géén #passie, door @sonjavanvuren http://t.co/SzKJ8mQwrC #kommaarop
Hebben we nog nieuwjaar adviezen voor aanstormende zzp’ers?? Ja hoor… van ’t #kommaarop team: http://t.co/88TkJgdQ5X